Stajemy twarzą w twarz z gigantycznym dwugłowym wężem i, prawdę mówiąc, sram się. Po przebiciu się przez Ruiny Sindar na jego najgłębszy i najciemniejszy otwór, jesteśmy w zasięgu wzruszającego skarbu Alexa. Podejrzewałem, że napotkamy silniejszą opozycję niż fale pozorne Nightmares, Creepers i Fire Salamanders w drodze do wewnętrznego sanktuarium, ale martwię się, że ta pełzająca, pochłaniająca oddziały Double Head jest zbyt daleko idącą walką z bossem.
Huk. Niszczycielski Ugryzienie zabija dwóch moich towarzyszy. Huk. Wybuch Mroźnej Energii powala następną. Trzech z nas zostaje. Walczymy, zdobywamy trochę ziemi, wcześniej, uderzamy, pada płynny ogień z góry. Teraz pozostaję tylko ja i Jowy Atreides, mój kolega z dzieciństwa i nieustraszony rówieśnik. Rozpoczynamy atak zjednoczenia w ostatniej linii „Buddy” i bestia rozpada się na podłogę. Zrobiliśmy to. Czas na skarb.
Dwie godziny do Suikoden 2 i jestem wykończony. Jowy i ja przeszliśmy z lojalnych poddanych korony na wrogów państwa z dnia na dzień. Wyrzucono nas z rodzinnego miasta, wstąpiliśmy do sekty najemników, walczyliśmy na wojnie, uciekliśmy z zasadzki w kryjówce, infiltrowaliśmy obozowisko wroga, uratowaliśmy umierającą kobietę przed zatruciem, wychowaliśmy małe dziecko, którego rodziców spłonęło na śmierć, i splądrował Ruiny Sindar, gdzie ostatecznie rozstrzelaliśmy wielkiego węża-drania.
Za dwie godziny zbudujemy warownię w opuszczonym zamku nad jeziorem, który będzie pełnił funkcję kwatery głównej armii buntu zjednoczenia Dunan. W ciągu następnych 30 godzin JRPG będziemy walczyć z niezliczonymi więcej terrorów, przeszukując rozległy świat gry, rekrutując 108 gwiazd przeznaczenia – postaci, które mogą pochwalić się własnymi cechami, umiejętnościami i osobliwościami, które można przenieść na pole bitwy.
Opracowany przez Konami na PlayStation, Suikoden 2 został wydany w Japonii w 1998 roku, zanim wylądował w Stanach w 1999 roku i na europejskich brzegach w następnym roku. Po dwóch dekadach rola zyskała status kultu najlepsza gra, w którą nigdy nie grałeś, głównie dlatego, że narodził się w cieniu Final Fantasy 7.
Pod względem wizualnym turowe arcydzieło Square nie było najładniejsze, ale jego trójwymiarowe postacie i wspaniałe, wstępnie renderowane tła zmieniły sposób postrzegania gatunku. W czasach, gdy Tomb Raider, Siphon Filter, Resident Evil i Metal Gear Solid przewodziły w innym miejscu, nagle przestało być miejsca na sprite grafiki w stylu Chrono Trigger i ścieżki dźwiękowe chiptune w spektrum RPG.
Drugą stroną jest to, że dziś, po 20 latach, Suikoden 2 zachował wiele ze swojego uroku. Na premierze wyglądał on na przestarzały, co oznacza, że starzeje się dziwnie dobrze – podwójnie, w porównaniu z morzem niezależnych przygód, które w ostatnim dziesięcioleciu przypominały podobne style „retro”. Mimo zaskakujących krytyków po premierze Suikoden 2 okazał się komercyjną porażką, która spowodowała, że jego niewłaściwe miejsce stało się niewłaściwe.
To wstyd, bo Suikoden 2 to nie tylko jedna z najlepszych gier RPG wszechczasów, ale jedna z najlepszych gier wideo, w jakie kiedykolwiek grałem. Jego bez wysiłku uzależniający system rekrutacji armii – dzięki któremu gracze mogą odblokować do 108 grywalnych postaci – przypomina Pokemona i stanowi podstawę siły twojej armii i wielkości kwatery głównej zamku; podczas gdy jego średniowieczne otoczenie, skomplikowane wątki i wyrafinowane tematy niepokojów politycznych, antymonarchii, romansu, pożądania i sporów między rodzinami odzwierciedlają Grę o tron. Wszystko jest bardzo wspaniałe, epickie i cudownie fantastyczne. Pod koniec gry jest nawet smok zombie, ale trzeba to przeżyć, aby to docenić.
System magiczny Run Suikoden 2 rywalizuje także ze wszystkim, w co grałem, co w zespołach sześcioosobowych w turach oferuje nieograniczone możliwości eksperymentowania. Połącz ataki, wykonywane przeze mnie i Jowy’ego przeciwko wspomnianemu wężowemu kutasowi, dodaj kolejną warstwę narracyjnej intrygi, ponieważ opcja sparowania w walce jest oferowana tylko tym wojownikom, których historie pokrywają się z dala od pola bitwy. Straciłem rachubę, ile razy odkryłem styczne powiązania między kolesiami w trakcie walki, zanim później zbadałem ich więź i odkryłem nowe historie, o których istnieniu nie wiedziałem.
Nie mogę powiedzieć, czy Sephiroth zachowa atmosferę tajemniczości, która tak go przeraziła w nadchodzącym remake’u Final Fantasy 7, ani nie mogę powiedzieć, czy Emet Selch z FF14 jest lepszym czarnym charakterem. Mogę ci powiedzieć, że Luca Blight, morderczo odrażający antagonista Suikoden 2, jest najgorszą postacią, jaką kiedykolwiek zablokowałem cyfrowe rogi, a jego nieludzka skłonność do chaosu i destrukcji wciąż przewraca mi dziś brzuch. W tym celu w jednym z wątków fabularnych znajduje się konkretny widelec, który doprowadza mnie do łez za każdym razem, gdy gram, nawet gdy wiem, że nadchodzi.
Teraz wiem, co myślisz. Tak, ale nostalgia musi odegrać w tym dużą rolę. I masz rację, po części dlatego, że wciąż kocham Suikoden 2, jest związany z faktem, że miałem 13, prawie 14 lat, kiedy po raz pierwszy rzuciłem się na czele Królestwa Gór. Ale twierdzę również, że ta gra była tak wyprzedzająca swoje czasy, i dlatego tak czule ją pamiętam, ponieważ bardzo niewiele gier próbowało zrobić to, co wtedy Suikoden 2. Miał rozgałęzione zakończenia, wielopoziomowe cele rekrutacji postaci, wrażliwe czasowo misje, podejmowanie decyzji w zapadających w pamięć jelitach.
Do diabła, bardzo niewiele gier tak głęboko zagłębiło się w tematy związane z lojalnością, buntem i anty-establishmentarianizmem, ponieważ – nawiasem mówiąc, wszystkie są naczelnymi motywami Final Fantasy 7. Odnowiłem swój cudowny świat w zeszłym miesiącu, kiedy wiadomość o ponownej przerwie w Final Fantasy 7 opóźnia się do kwietnia, kiedy pękła, a ja zacząłem szperać na strychu mojej mamy, aby odkurzyć PS3 i ponownie uruchomić wersję cyfrową, którą tam mam, aby podrapać ten oldschoolowy świąd. Znowu się w tym zakochałem i to mnie zabija, wiedząc, że tak wielu ludzi nie grało w to.
Urzekający jest Suikoden 2 i jego szersza seria, że grupa fanów hobbystów o nazwie Suikoden Revival Movement powstała w 2012 roku w celu ożywienia tej serii. Suikoden 5 to ostatni główny wpis do serii w 2006 roku na PlayStation 2 (Suikoden Tierkreis był ostatnim zachodnim wydaniem na Nintendo DS w 2009 roku), dlatego racją bytu grupy jest: a) Zachęcanie Konami do rozpoczęcia pracy na Suikoden 6, ib) Przerób starsze tytuły, takie jak Suikoden 2.
Dzięki różnorodnym kampaniom typu mail, e-mail i kampanie w mediach społecznościowych SRM utrzymuje pozytywne relacje z Konami, z oddziałami wydawcy w UE i Wielkiej Brytanii publikującymi artykuły na blogu na temat grupy przez lata, a amerykański zespół prowadził również Suikoden 2 Twitch strumienie na żądanie SRM.
Niemniej jednak pomimo 32-tysięcznego ruchu Suikoden Revival Movement na Facebooku i regularnych wyników na Twitterze, w ostatnich latach niewiele się zmieniło. Suikoden 2 pozostaje na stronie PSOne Classics w PlayStation Store – gdzie zadebiutował pod koniec 2014 roku – dostępny na PlayStation 3 i PS Vita za jedyne 3,99 GBP / 9,99 USD. Jeśli masz dostęp do któregoś z elementów sprzętu, nie mogę polecić, byś go wystarczająco obrócił. Jeśli nie, sugerowałbym nawet kupienie taniego PS3 lub Vity z eBayu lub podobnych, więc jestem pewien, że spodoba ci się.
Z tego, co widzieliśmy do tej pory w Remake’u Final Fantasy 7, wygląda cudownie. Tak dobrze, że podejrzewam, że Final Fantasy 8 i być może Final Fantasy 9 zostaną podobnie potraktowane. Zrobiłbym to, jeśli tak. Ale ugryzłbym cię w remaster Suikoden 2. I chętnie walczę na śmierć dwugłowym wężem o w pełni zrealizowany remake najlepszej gry RPG Konami.
