Zanikające wspomnienie miasta to wszystko, co pozostało z Centrali w Pensylwanii. Jego ziemia jest gorąca w dotyku, gdy dym unosi się nad powierzchnią i w powietrzu, przesłaniając słońce. Sękate ulice i puste działki są usiane graffiti, upamiętniając gorzki brak wszelkiego życia. To pustkowie, wypełnione dołami i śmieciami, jest wynikiem żyły węglowej podpalonej ponad pół wieku temu. Piękne dzielnice są teraz zdeptanym placem zabaw dla gapiów i potencjalnych łowców duchów.
„Witaj w Silent Hill, Pensylwania” – czytamy osobliwy tag graffiti.
Słynna Pensylwania miała kwitnący przemysł wydobywczy węgla na przełomie XIX i XX wieku, ponieważ była kolebką niektórych z najbogatszych złóż węgla na świecie. Antracyt, najczystsza forma węgla, występował obficie w północno-zachodnim krańcu stanu, który mieszkańcy ukuli „region węglowy”. Centralia była jednym z wielu boomów górniczych w okolicy. Mała, przyjazna społeczność, w której ludzie znali się na imię i zamykanie drzwi było tylko formalnością.
Kredyt na zdjęcia
Następnie w maju 1962 r. Nieszkodliwa służba publiczna doprowadziła do meczu, który ostatecznie doprowadził do ruiny Centrali. Rada miasta planowała zlikwidować miejscowe wysypisko śmieci poprzez kontrolowane spalanie, aby złagodzić śmierdzące smród po rozlaniu na okolicę. Chcieli zrobić to przed ceremoniami Dnia Pamięci, ponieważ Cmentarz Odd Fellows był tylko chmielem i ucieczką od składowiska. Na polecenie rady ochotnicza firma przeciwpożarowa rozpaliła teren.
„Kiedy większość papieru na wysypisku zniknęła, strażacy wylewali na niego wodę, dopóki nie mogli już zobaczyć płomieni”, napisał David DeKok w Fire Underground. „Wyszli, wierząc, że ogień zgasł”. Jednak jego kawałek przetrwał, tląc się przez sterty śmieci i do starych tuneli kopalni. Tam maleńkie iskry rozpaliły szalejący, opalany węglem piec pod Centralią.
Kolejne lata okażą się wstrząsające dla Centralian. Bez względu na to, ile pieniędzy miasto wrzuciło do podziemnego ognia, wszelkie próby jego gaszenia zostały zredukowane do popiołu. W domach roiło się od tlenku węgla, powodując infekcje dróg oddechowych, takie jak przewlekłe zapalenie oskrzeli. W 1979 r. Podziemne zbiorniki benzyny na stacji benzynowej w Coddington przegrzały się do alarmującego 122 stopni Fahrenheita (50 * C). Później w 1981 r. Ziemia poniżej dwunastoletniego Todda Domboskiego nagle się zapadła, prawie kończąc swoje życie, nie było tam członka rodziny, który by go wyciągnął z zlewu. Niebezpieczeństwa narastały, zmuszając Kongres do przeznaczenia 42 milionów dolarów na relokację mieszkańców. Po zniszczeniu większości domów, wyeliminowaniu kodu pocztowego i usunięciu całej populacji (z wyjątkiem kilku pobożnych przeszkód), Centralii już nie było. Sam ogień płonie jednak do dziś.
Kredyt na zdjęcia
Zwęglona historia Centrali była dokładnie tym, czego Roger Avary, nagrodzony Oscarem scenarzysta, potrzebował do adaptacji Silent Hill na dużym ekranie.
„Czy możesz mi powiedzieć, jak najlepiej dostać się do Silent Hill?” błaga Rose Da Silvę (Radha Mitchell) na stacji benzynowej obsługującej film podczas otwarcia filmu. Odpowiedź daje jej pauzę. Drogi do Silent Hill już nie istnieją po pożarze podziemnej kopalni węgla, który zmienił miasto w opuszczoną łuskę. Jednak jej determinacja do zbadania się nie osłabła.
Popiół ląduje na policzku Rose, a złowroga mgła przenika każdy zakątek opuszczonego miasta. Następnie rozlega się syrena nalotowa, sygnalizująca nadchodzącą ciemność. Puste ulice i zrujnowane domy rozpływają się, gdy zasadzony rdzą, uprzemysłowiony inny świat Silent Hill zajmuje centralne miejsce. Mężczyzna w stroju górniczym jest osadzony w pozie ukrzyżowania.
Okazuje się, że Silent Hill ma historię mieszkańców, którzy zdobywają cały stary testament. Fanatyczni purytanie płonący wiedźmy rozwalili furię na dziewczynę o imieniu Alessa (Jodelle Ferland) 30 lat temu, ale rytuał poszedł nie tak, zapalając pokład węgla pod miastem. Mieszkańcy musieli ewakuować się z dnia na dzień, aby nie dać się złapać w piekło. Alessa, wspomagana przez demoniczne moce, przeklęła Silent Hill w zapomnienie.
Film jedynie niejasno dostosowuje pierwszą grę Silent Hill. Rose, na przykład, była oryginalną postacią stworzoną dla tego filmu, podobnie jak cała podpalająca wiedźma fabuła z udziałem Alessy. W oryginalnej grze Silent Hill (1999) Alessa jest ofiarą swojej obraźliwej matki, Dahlii Gillespie, która poprzez zaklęcia okultystyczne zapładnia swoją córkę demonicznym bogiem. W filmie Dahlia (Deborah Kara Unger) żałuje tortur Alessy z rąk kościoła. Dahlia zmienia się z antagonistki gry w sympatyczną postać z filmu. „Poza odniesieniami do niektórych osób, lokalizacji, stworzeń i ujęć kamery – film jest zupełnie inny niż materiał źródłowy pod względem fabularnym”, mówi Whitney Chavis, właściciel strony fanowskiej Silent Hill Historical Society. „Byłem bardzo rozczarowany, że film okazał się niezwykle luźną adaptacją”.
Akira Yamaoka, kompozytorka serialu, była także producentem wykonawczym filmu. Zarówno on, jak i Konami byli gotowi na scenariusz Avary’ego, szczególnie inspirację z Centrali. „Wszystko to ma dobre tło tematyczne”, stwierdza Avary na Twitterze. „Ściśle współpracowałem z Akirą Yamaoką, która z entuzjazmem zatwierdziła moją historię filmu Centralia w tym filmie.” Podczas gdy wysypisko nie jest tak koszmarne, jak spalanie czarownic poszło nie tak, ale historia Centrali ujawnia się w całym filmie. Opowieść o społeczności zdewastowanej przez arogancję jest potężnym tłem dla horroru.
Silent Hill, film wydany 21 kwietnia 2006 roku, do znacznej liczby kas. W Stanach Zjednoczonych i Kanadzie zadebiutował na pierwszym miejscu, zarabiając 100,6 miliona dolarów na całym świecie podczas swojego przedstawienia teatralnego. Żywo pamiętam, że uwielbiam teatr, członkowie widowni byli wstrząśnięci, gdy Pyramid Head zerwał mięso z kości swoich ofiar, jakby były serem strunowym. To nie jest dobry film, ale moja nastolatka była podekscytowana tym, że szersza publiczność dostrzegła serię, która tak wiele dla mnie znaczyła.
Nie tylko ja się z tym bawiłem. Od czasu premiery filmu Centralia stała się popularnym miejscem turystycznym dla fanów. „Liczba osób, które przyjeżdżają do Centrali z powodu Silent Hill, jest zadziwiająca”, pisze DeKok w Fire Underground. YouTube przepełniony jest filmami turystów, którzy opowiadają o swoich eskapadach w Centrali, często z muzyką Akiry Yamaoki w tle. To tak, jakby spodziewali się, że inny świat Silent Hill rozpruje się, a Pyramid Head pozuje do zdjęć. W rzeczywistości częściej wpadają do zapadliska, jak to zrobił Todd Domboski. Wspólnota Pensylwanii ma ostrzeżenia umieszczone poza granicami miasta, ale dostęp nie jest zabroniony, ponieważ kilka osób (niewiarygodnie) nadal tam mieszka. Jednak niebezpieczeństwo jest prawdziwe. Antracyt jest tak cenny, ponieważ ma najwyższą gęstość energetyczną spośród wszystkich rodzajów węgla, dlatego 50 lat później ogień pod Centralią wciąż płonie. Dla wielu syrena z prawdziwego Silent Hill jest zbyt silna, aby się jej oprzeć. Wielu z tych fanów uważa, że Centralia była podstawą całej serii, a nie samego filmu.
„Uważam, że ludzie myślący, że film jest bezpośrednią adaptacją pierwszej gry, odegrali duży wpływ na zamieszanie”, wyjaśnia Chavis. „Zwłaszcza, że film pomógł wprowadzić wiele osób do tej serii gier przez lata.” Dodaje, że pojawiło się niezliczona liczba listów i filmów, które utrwalają dezinformację, że Silent Hill, pierwsza gra z serii, została zainspirowana przez Centralię.
„Aby wyjaśnić, w grze nie było miasta, które zainspirowałoby projekt gry [Silent Hill]”, stwierdza Masahiro Ito, dyrektor artystyczny pierwszych trzech gier na Twitterze. „Szczerze mówiąc, naprawdę mam tego dość”. Trudno powiedzieć, gdzie zaczęły się nieporozumienia, ale od lat jest to temat fandomu.
Jak na ironię zamieszanie wkroczyło również do gier. Silent Hill: Homecoming (2008), opracowany przez Double Helix Games, podniósł mnóstwo ikonografii z filmu. Popioły z nieba spadają, a dymne pęknięcia otaczają ulice tytułowego miasta duchów, najwyraźniej nawiązując do pożaru podziemnej kopalni węgla. Jednak w kanonie gry nigdy nie było takiego pożaru. Silent Hill (1999) miał spadające płatki śniegu, które zostały zmodernizowane w popiół do filmu, ale to wszystko; tylko trochę inny.
„Mimo że nie podoba mi się twierdzenie, że Centralia inspiruje miasto Silent Hill, nadal cieszę się, że film istnieje”, wyjaśnia Chavis. „Wystawił tę piękną serię na tak wiele innych oczu”.
Często zastanawiałem się, czy Silent Hill i Centralia kiedykolwiek się otrząsną, ale to mało prawdopodobne. Obaj są na zawsze zamknięci razem w wiecznym trzęsieniu ziemi, a linie będą się rozmazywać tylko w miarę upływu czasu. To jednak nie może być złe. Ponieważ znak zapytania wciąż wisi nad przyszłością Silent Hill, Centralia jest tam, aby utrzymać pamięć przy życiu.
