Przejście Sonic do 3D zawsze było trudne. Ta zmiana 2D do 3D Lane nadal opuściła wydania jeża nawet do współczesnych pokoleń (czy to nie prawda, siły dźwiękowe?), Podczas gdy były rywal Mario stał się szybciej, czując się bardziej komfortowo z każdym z nich wydanie.
W przypadku Sonic te przejściowe nieszczęścia miały miejsce nawet na początku; Podczas gdy Super Mario 64 przybył w pełni uformowany i zrewolucjonizował gry 3D, niebieski rozmycie miał fałszywe starty. Anulowanie Sonic Xtreme na Sega Saturn i to, co było w zasadzie demo technologicznym 3D w wersji kompilacji Sonic Jam nie było dokładnie pomocne w uzyskaniu Sonic i kumpli z bloku startowego 3D z prędkością. Dopiero w 1998 roku Sonic Adventure w Dreamcastu, ukochana maskotka Sega w końcu przyspieszy do właściwego 3D, zapoczątkowania Sonic – i fanów – w nowy ekscytujący wymiar.
Sonic Adventure nie była w żadnym wypadku idealną grą; W końcu oryginalne japońskie wydanie zostało wyrzucone, aby trafić w sklepy zaledwie dwa dni przed świętami Bożego Narodzenia. Ale kiedy wróciłem do gry w ostatnich latach, nawet na jej oryginalnym sprzęcie, nadal jest on złotym standardem dla wszystkich gier 3D Sonic – i takiego, w którym przyszłe wpisy po prostu nigdy nie były zgodne.
Zacznijmy od Intro CG w grze, które absolutnie zrozumiało zadanie w przyniesieniu szumu. Wprowadza nas w nowe groźne zagrożenie o wysokich stawkach w postaci doskonałego chaosu. Droczy nas szybkim ujęciami każdej postaci, w tym nowicjuszy i przeprojektowania (dr Eggman nigdy nie wyglądał na bardziej złego, gdy kamera rozbija się na nim stojącą na pokładzie nośnika jaj z wiatrem dmuchającym o jego wąsy). I robi to wszystko, podczas gdy refren do Crush 40 „Open Your Heart” oficjalnie ustanowił Sonic jako jeże, który lubi swoją muzykę rockową.
Orca jest niezapomniana. Nawet dzisiaj.
To był zespół Sonic wciąż w czasach świetności. Współtwórcy Sonic Yuji Naka i Naoto Ohshima strzelali do wszystkich cylindrów, dostarczając nagłówkową grę na nowym 128-bitowym sprzęcie, który był po prostu nie możliwy, przenosząc charakterystyczną prędkość jeża na nowe wysokości zawroty głowy z niezapomnianymi zestawami; ścigany przez orkę na szmaragdowym wybrzeżu, snowboardu w dół góry, aby uciec od lawiny, spływając po boku drapacza na autostradzie prędkości, a-do cholery-nawet mini-gier w pinball, która rzuca się na sny w snach.
Sonic Adventure Promo Art z pewnością była atmosferą.
A te etapy nie zmarnowały ani chwili przeniesieniem z jednego inspirowanego spektaklu do drugiego, tak szczelnie zaprojektowanego, że większość można wyczyścić w dwie lub trzy minuty. To był rażący problem z późniejszymi tytułami Sonic, które były winne powtarzania tych samych sekwencji ad nosusum, czasem na tym samym poziomie, co czyniło to bardziej frustrujące, gdy straciłeś całe życie i musiałeś odtworzyć poziom od zera.
Nie oznacza to, że ściganie się na tych poziomach pojawiło się bez problemów, ponieważ programiści zawsze musieli walczyć z kamerą, która mogłaby nadążyć za Sonic, nie pozostawiając go w scenerii, albo, co gorsza, wpadając przez poziom. Nowy atak spinowy również miał również swoje dziwactwa; Niekoniecznie byłeś zamknięty na wroga w sposób, w jaki chciałeś, lub możesz po prostu kręcić się wokół nich przez czas nieokreślony.
Ale kiedy zadziałało, był to dokładnie przepływ i pośpiech, którego chciałeś od Sonic 3D. Pomimo bycia po stronie liniowej, dodatkowe wyzwania (takie jak ukończenie etapów z pewną liczbą pierścieni lub w określonym czasie) oferowały możliwość odtwarzania graczom, którzy chcieli uzyskać wszystkie 130 emblematów gry. Po kilku fałszywych startach wydawało się, że Team Sonic w końcu znalazł stopy z Sonic Adventure.
Muszę (uczciwie) szybko.
Sonic Adventure 2 prawdopodobnie miał bardziej interesujący system oceniania i przez jakiś czas przekonało mnie to, że była to najlepsza gra. Ale z perspektywy czasu skupienie akcji oznaczało, że brakowało jej również tytułowego elementu „przygody”. Sekcje piasty Sonic Adventure były świetne do rozbicia tempa i karmiących łyżką historii gry, a chociaż nie ma jej prawie niezapomnianych narracji, misje były sprytnie przecinane, aby nowe postacie, które spotkałeś, stały się grywalne-a potem byłeś gryple-a potem byłeś grywalny Doświadcz historii z ich perspektywy. Zwrócono nawet uwagę na NPC (nie często biorąc pod uwagę porę dnia w tytułach Sonic), z których najbardziej pamiętne obejmowały wątek, w którym personel pociągu na Stace Square uderza w lepsze warunki pracy. Jak to w przypadku postępowej polityki w grach?
Same historie postaci były również dobrze zrównoważone, ponieważ Sonic był ważne, że headliner, uzyskując udział lwia na poziomach (dziko jest myśleć, że pojawił się tylko na sześciu z 30 poziomów w SA2), podczas gdy inne postacie dodawały różnorodność, często obejmującą różnorodność, często obejmującą różnorodność, często obejmując te same poziomy, ale z różnymi podejściami i mechaniką. Pomyśl o poszukiwaniu eksploracji Knucklesa dla elementów Master Emerald lub wolniejszej platformy Amy, podczas gdy jest ścigany przez dużego robota. Była damsel w niebezpieczeństwie mogła uzyskać surową umowę z zaledwie trzema poziomami, ale jej łuk zawsze był osobistą atrakcją, przekształcając ją jako bohaterkę dla uroczego małego ptaka, jednocześnie zmieniając serce robota podwładnego E-102 Gamma. Poza tym jej piosenka przewodnia jest tak nieodparcie słodka.
Zostaw Amy w spokoju.
Oczywiście nie mogę porozmawiać o Sonic Adventure, nie wspominając o tym, że jest to całkowity banger ścieżki dźwiękowej, niezależnie od tego, czy jest to wyraźny motyw każdej postaci-od hip-hopu Knucklesa po melancholijny jazzowy fortepian Gamma połączony z elektroniką-czy każdy z poziomów, który nastąpił po Sonic Wzór 3, w którym każdy akt miał inną zmienność. Ale rockowy dźwięk Jun Senoue ostatecznie zajął centralną scenę i chociaż większość fanów powie „Live & Learn” z SA2 to ich ulubiona piosenka z Crush 40, dla mnie zawsze była „Otwórz twoje serce” – być może dlatego, że to było pierwsze, to było pierwsze zrobiło takie wrażenie.
Tragedia polega na tym, że Sonic Adventure nie jest postrzegana jako klasyk w porównaniu do, powiedzmy, Super Mario 64. Według Metacritic, jest oceniana prawie tak samo jak Sonic ’06, do którego muszę się zastanawiać, czy nostalgia całkowicie zmęczyła mój osąd? Ale ostatnio grał w to ponownie, nie; Muszę oświadczyć, że to dzieci, które się mylą.
Te metascen, które znajdziesz, nie są do wydania Dreamcast, ale w przypadku portów opartych na Sonic Adventure DX (po raz pierwszy wydane na GameCube). Ten rzekomy „cięcie reżysera” poprawiło niektóre elementy – takie jak podwojenie liczby klatek na sekundę do 60 klatek na sekundę, aktualizowanie modeli postaci do modeli używanych w SA2 bez rękawic i pozwalając ci pominąć przerywniki przerywnikowe – ale również przypadkowo dodało całą masę kontroli Problemy i usterki, które nie istniały w oryginalnej wersji Dreamcast. Aby uzyskać bardziej szczegółowy podział ze wszystkim, co poszło nie tak w portach DX, wysoce zalecane jest wideo z YouTube z Cybershell.
Spójrz na cenne dziecko.
W porównaniu z furorą nad początkową emulacją N64 Nintendo dla Ocarina of Time w swojej usłudze Nintendo Switch Online, jest prawie przestępczy, nie jest szerzej znany, w jaki sposób Sega Botchsed Sonic Best 3D dla potomności. Aby uzyskać prawdziwe wrażenia z przygody Sonic, musisz odtworzyć wersję Dreamcast na oryginalnym sprzęcie lub przez emulację, chociaż mnóstwo modów w wersji na PC podobno przywraca grę tak blisko oryginału.
Jeśli udaje ci się zagrać w Sonic Adventure w jej oryginalnej formie, przekonasz się, że wiele jej uroku i wynalazku wciąż się utrzymuje. Zwłaszcza w porównaniu z przeciągającym nudy i wzdęcia, które pojawiły się w późniejszych wpisach z serii, w których jeż doznał kryzysu tożsamości, doznał wątpliwych decyzji projektowych i wydawało się, że wybierał się na jego poprzednie sukcesy.
Obejrzyj na YouTube
Krytycy od dawna odpisali Sonic w 3D. Większość emocji wokół jeża jest obecnie związana z jego 2D; Spójrz na doskonałą opracowaną przez fanów Sonic Mania i Sonic Origins (choć może to być początek 2D Sonic … ponownie). Chociaż SEGA dąży do wysokich wyników przeglądu dla granic dźwiękowych, pozostaje sprawdzenie, czy Sonic 3D wyciął go w 2022 r. Z tego, co do tej pory widzieliśmy, wydaje się, że Sega popiera niewłaściwego przysłowiowego konia. Z pewnością chciałbym jednak siedzieć w rozmowach z poprzednich inwestorów, w których kierownicy powiedzieli, że dążą do „zadowalającego 6/10”.
Czy całe miasto nie zostało zniszczone, ogony?
Kto wie, długo oczekiwana rozgrywka „otwartej strefy” może być po prostu zmieniającym się grę, a dzięki Takashi Iizuka z zespołu Sonic Team, który stwierdza, że jego celem jest nowa część, która składa fundamenty dla przyszłych tytułów Sonic, zamierzam otworzyć moje Serce i nadzieja, że zespół żył i nauczył się od najlepszych. W końcu deweloper chce, aby nowa gra była tak wpływowa jak Sonic Adventure. Wszystko, co mogę powiedzieć, to: powodzenia.
