Warcraft 3: Reforged jest bezwzględną katastrofą. Przejechany przez robaka, niekompletny chwyt pieniężny, który nie tylko nie dotrzymuje swojej pierwotnej obietnicy, ale wypala własne dziedzictwo jak inwazja płonącego legionu. Ostatni gwóźdź w pozłacanej trumnie dla moralnie bankrutującej, twórczo anemicznej firmy.
Przynajmniej taki jest konsensus.
O ile wiem, Warcraft 3: Reforged jest w porządku.
Oryginalne filmy zostały źle wyskalowane i w rezultacie wyglądają na nierówne i niskiej rozdzielczości. Nowe przerywniki w silniku są na ogół ulepszeniem – czasem doskonałym – ale synchronizacja warg jest daleka. Czasami animacje też są wyłączone, jak na przykład, gdy patrzyłem, jak Arthas zabija Mal’Ganisa, dźgając Frostmourne’a przez jego lewą sutkę.
Zmiany interfejsu użytkownika pokazane w oryginalnych zwiastunach zostały porzucone, zastąpione niewielkimi zmianami wielkości i przejrzystości. Niektóre przerywniki silnikowe wykorzystują dynamiczne kąty kamery pokazane na Blizzcon 2018, ale wiele nie. Przeprojektowanie modelu jest doskonałe, a każda nowa przynosi mi nieopisaną radość, ale biorąc pod uwagę całość, w grze brakuje przetwarzania końcowego, które łączy to wszystko w spójną estetykę. Blizzard podstępnie ogłosił te zmiany, ale nie wyciągnął oryginalnego filmu ze strony sklepu. Z tego powodu są absolutnie winni.
Najbardziej niepokojące są zmiany praw autorskich dokonane przez Blizzard w zakresie własności gier niestandardowych. Jeśli cokolwiek w Reforged pomija dziedzictwo Warcraft 3, to właśnie to.
Konkursowe drabiny zostały usunięte z trybu wieloosobowego. Kampanie niestandardowe nie są obecnie dostępne. Nawet gracze, którzy nie kupili Reforged, zostali zmuszeni do pobrania ogromnej aktualizacji i teraz muszą zmierzyć się z niektórymi z tych samych problemów z serwerem.
Są to wszystkie znaczące problemy, niektóre poważniejsze niż inne. Nie chcę lekceważyć skarg społeczności.
Ale nadal świetnie się bawię.
Podczas trwającego przeglądu miałem nadzieję, że po spędzeniu więcej czasu w Reforged będę w stanie oddzielić moją nostalgię i historię od tego, czego doświadczałem.
Jak się okazuje, nie mogę. Więc nawet nie spróbuję. Nie mogę ci powiedzieć, co powinien oznaczać powrót do tej wersji Azeroth. Oto, co to dla mnie znaczy.
Po prawej stronie mojej klatki piersiowej wytatuowane są słowa „Zrobię to na Księżyc, jeśli będę musiał się czołgać” wytatuowane prostym, czarnym pismem. Mam to na samym końcu mojego pierwszego roku na uniwersytecie.
Porzuciłem szkołę w wieku piętnastu lat, nie ukończyłem egzaminów. Nie miałem kwalifikacji. Żadnych prawdziwych ambicji oprócz grania na basie i codziennego bycia naćpanym. Zanim skończyłem 21 lat, skończyłem szkołę społeczną, a ze względu na stypendia i pożyczki z rodziny o niskich dochodach mogłem rozpocząć trzyletni kurs kreatywnego pisania na uniwersytecie. Byłem prawie kilka razy porzucony z powodu depresji, ale ostatecznie przeżyłem pierwszy rok.
Jeśli mi się to uda, zdecydowałem, że dam sobie radę.
Zejdę na księżyc, jeśli będę musiał się czołgać. Mój pierwszy tatuaż i wciąż jedyny, jaki mam.
Możesz rozpoznać linię. Pochodzi z piosenki Scar Tissue autorstwa Red Hot Chilli Peppers. To wciąż jedna z moich ulubionych linii. Ale czułem się również dobrze, kiedy to zrobiłem, bo pomyślałem – i nadal tak robię – że jeśli kiedykolwiek zakocham się w muzyce zespołu, to wystarczy mi poezji, by stać na własnych warunkach..
Naprawdę kochałem zespół i miałem przez jakiś czas. Mówię o tym, ponieważ chcę podkreślić, jaki był trudny wybór, kiedy w tygodniu, w którym Warcraft 3 wypuścił w 2002 roku, moja mama – która właśnie oddzieliła się od mojego taty i nadrabiała stracony czas – zdecydowała, że chce zabierz mnie i moich dwóch braci i siostrę, aby zobaczyć RHCP na żywo. Jeśli ktokolwiek z nas nie chciałby iść, moglibyśmy zamiast tego mieć pieniądze.
50 funtów. Dokładnie ile kosztuje Warcraft 3. Mogłem pójść do zespołu, który kochałem z rodziną, lub mogłem mieć dom – i komputer – dla siebie przez kilka dni.
To było wspaniałe kilka dni.
Nie jestem pewien, czy zacząłem pisać, gdyby nie Warcraft 2. Przynajmniej nie wyobrażałbym sobie epickiej fantazji w ten sam sposób. Oglądając stare nagranie, wydaje się, że streszczanie tych dwóch pojęć może być trudne. Z perspektywy czasu niewiele jest epickich opowieści o drobnych potyczkach w Warcraft 2. Ale tak nie było. To było ogromne, ekscytujące. Sześć lat przed Drużyną Pierścienia obudziło mnie w kinie, dowodzenie bandami zielonoskórych wojowników było najbliższą rzeczą do oglądania bitwy na pełną skalę między elfami, ludźmi, krasnoludami, orkami i trollami, jakie kiedykolwiek widziałem. Uznałem, że Warcraft wymyślał orki od dłuższego czasu.
Warcraft 2 był jeszcze bardziej wyjątkowy, ponieważ najpierw oglądałem, jak mój tata gra. W koncepcji gry strategicznej było coś wyrafinowanego i dla dorosłych. Rysowanie zielonych pól wokół pasm jednostek, ulepszanie broni i zbroi, budowanie osad.
Kiedy mój tata, Roy, zmarł, miał takie same długie srebrne włosy, jakie miał przez większość swojego życia. Pozwolił, by jego broda, zwykle krótko przycięta, wyrosła do czarodziejskich proporcji. Kiedy rozmawiałem przez telefon z koronerem, aby potwierdzić pewne szczegóły, powiedział do mnie:
„Wyglądał niesamowicie, twój tata. Wyglądał jak Gandalf Szary.
Mam dobry humor w szubienicy. W czasach tragedii jest to instynktowne.
„Nie sądzę, żeby jakoś wrócił jako Roy the White” – odpowiedziałem.
Nie wiedział, co na to powiedzieć.
Rzecz w tym, że dorastając, moim tatą był Gandalf. Długowłosy, onieśmielający, ale czuły strażnik, który przedstawił mnie i moje rodzeństwo mitycznym stworzeniom i magicznym światom. Warhammer. Filmy Godzilla. Komiks. Figurki kolekcjonerskie. I gry na PC. Jak Warcraft.
Kiedy byłem bardzo młody, może dziewięć lub dziesięć lat, włamano się do sklepu z płytami i elektroniką, który miał mój tata, a złodzieje ukradli dziesiątki gier Sega Megadrive. Potem zostawił tylko puste skrzynki w sklepie i przyniósł ze sobą ogromną torbę pełną PlayStation 1 – a później Dreamcast – każdego dnia do domu. Nie byliśmy ani bogaci, ani nawet bogaci. Wszystko było z drugiej ręki, a mój tata dokonywał zamiany za kilka funtów znacznie częściej niż cokolwiek sprzedawał. Ale jeśli mój tata miał go pod koniec dnia, mógłbym w to zagrać.
Myślę, że Warcraft 3 była pierwszą grą, którą kupiłem skądś, która nie była sklepem mojego taty, i prawdopodobnie pierwszą grą, którą kupiłem także nową. Nie lubiłem gier tak samo jak teraz, ale oprócz kopii Suikoden II i Exodusa Abe błagałem o różne urodziny, zazwyczaj zadowoliłem się graniem w to, co mój tata zainstalował lub w magazynie.
Nie Warcraft 3. Potrzebowałem go. Musiałem wrócić do Azeroth i dokończyć historię. To, co znalazłem, było czymś znacznie bardziej ambitnym i przemyślanym, niż mogłem mieć nadzieję. Historia, która nie tylko rozszerzyła to, co istniało wcześniej, na kilka stron wiedzy o świecie godnym MMO, ale tchnęła życie w dwuwymiarowe archetypy. To było inspirujące, tragiczne, porywające i ogromne. To było wszystko, co powinna być dobra historia fantasy.
Jak powiedziałem, bez Warcrafta nie jestem pewien, czy zostałbym pisarzem. Nigdy nie poszedłbym na uniwersytet. Nigdy nie dostałbym tego tatuażu.
Wszystkie te momenty, które pierwotnie kochałem, wciąż tam są. Arthas zatrzymuje się, by złapać spadający płatek w dłoniach w rękawiczkach, gdy wkracza do sali tronowej króla Terenasa i popełnia czyn, który potępi go na zawsze. Sylvana śmierć i nieumarli. Gromm zostaje skorumpowany przez demoniczną krew, a później znów walczy z Thrallem. Ta niesamowita ostatnia misja, w której ludzie, orki i elfy łączą siły, aby bronić świata przed Archimonde.
Niektóre są o wiele lepsze. Zremasterowana przerywnik filmowy, w którym Arthas znajduje przeklęte ostrze Frostmourne, jest oszałamiający. Patrząc na to z oryginałem, nie można dojść do wniosku, że żadna troska i miłość nie poszła na Reforged. Niezależnie od tego, czy chodzi o budżet, zaniedbanie czy złe zarządzanie, takie przerywniki filmowe są wyjątkiem – nie regułą, która była reklamowana. Szkoda, bo jeśli nic innego, artyści i animatorzy, którzy pracowali nad Reforged, wyglądają, jakby byli martwi, tworząc coś naprawdę wyjątkowego..
Jeśli są jakieś poważne błędy, nie znalazłem żadnych, z wyjątkiem tego, że musiałem ponownie uruchomić grę, ponieważ automatycznie zawiodłem każdą misję, którą próbowałem rozpocząć. Zamknąłem go, uruchomiłem ponownie i od tego czasu wszystko jest w porządku. To powiedziawszy, mam wrażenie, że jestem tutaj na marginesie, więc sugerowałbym poszukiwanie innych dowodów – jak na zdjęciach, filmach, konkretnych opisach, a nie tylko niejasnych krzyków w Internecie – zanim podejmiesz decyzję.
Dwie trzecie drogi przez kampanię orków w Reign of Chaos Thrall wysyła Gromma Hellscreama do północnego lasu, aby odebrał drewno na nową osadę orków. Żadne z nich nie zdaje sobie sprawy, że las jest święty dla nocnych elfów, które tam mieszkają. Drzewa, które orki ścinają i przeznaczają, są starożytne ponad miarę.
Po walce z Nocnymi Elfami i zebraniu ogromnego zapasu drewna ze świętego lasu, Gromm rozpoczyna pracę na bazie. Coś nowego, zbudowane z pozostałości starego.
Gromm ostatecznie buduje bazę i jest to świetna baza. Może nie do końca to, co obiecano, ale to… dobrze, wiesz?
Szkoda tylko, że musi zniszczyć tyle historii, żeby się tam dostać.
